Voor een schoolproject ben ik veel bezig mezelf te filmen. In een filmpje waarin ik 30 min niks doe ga ik veel aan mijn gezicht zitten, over mijn lippen wrijven, over mijn wenkbrauwen strijken ect. Om te laten zien hoeveel ik als ik in rust ben aan mijn gezicht kom heb ik mijn handen ingesmeerd met schoensmeer, waardoor elke aanraking tussen hand en gezicht plotseling zichtbaar wordt (door een donkere schoensmeer-veeg op mijn gezicht). Aan het einde van dit filmpje is mijn gezicht zo goed als zwart (behalve rondom mijn ogen)

Kunt u mij vertellen wat het betekend als je zoveel aan je gezicht zit? Zegt het aan mijn wenkbrauwen zitten iets anders dan aan mijn mond?

https://picasaweb.google.com/113471882835592941977/Rust30Minuten?authkey=Gv1sRgCI7hwuCc3Jn5YQ
(Screenshots van het filmpje).

Al voor de geboorte raken baby's hun gezicht aan en dat blijven we ons hele leven doen. Het gezicht lijkt een vertrouwde basis, waar onze handen naar terugkeren. Maar dat doen we niet in alle situaties evenveel.

Experts op het gebied van lichaamstaal, zoals Allan Pease en Julius Fast, gingen ervan uit dat mensen hun gezicht meer aanraken bij spanning. En daarmee zou het aanraken van het gezicht ook als een soort leugendetector gebruikt kunnen worden. Logisch gedacht: als je iets te verbergen hebt, raak je gespannen uit angst om betrapt te worden. Als iemand zijn gezicht - en met name zijn neus en mond - meer aanraakt, zou hij wel eens kunnen liegen.

Uit onderzoek van Paul Ekman, hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Californië bleek echter dat deze theorie niet geheel opgaat. Juist in situaties waar mensen konden ontspannen en zichzelf konden zijn, bleken zij hun eigen gezicht vaak aan te raken. Ekman noemde dat: zelfmanipulaties. Toch klopte het ook dat zelfmanipulaties vaak voorkwamen bij spanning. Dus aanraken van het gezicht doen we vooral als we erg gespannen, of juist ontspannen zijn. Kijk eens in vergaderingen naar de aanwezigen. Ze zullen hun gezicht vaak aanraken als de druk oploopt en ook als ze ontspannen aan het luisteren zijn.

In formele gesprekken, die er qua spanning tussenin zitten, raken we ons gezicht minder aan. En dat geldt ook als we in de vergadering een actieve inbreng hebben.

Tenslotte blijken notoire leugenaars, die doelbewust onwaarheid verkondigen, hun gezicht minder dan gemiddeld aan te raken. Zij zijn er zich van bewust dat ze daarop beoordeeld zullen worden omdat mensen aannemen dat leugenaars hun gezicht (neus en mond) vaker aanraken. Dit is dus onjuist.

Het is een leuk onderzoek dat je voor school hebt uitgevoerd Suze! Het bewijst vooral dat veel mensen hun gezicht aanraken zonder dat ze daar zelf erg in hebben. Het lijkt een vorm van geruststelling of vertrouwdheid in situaties waar je je meer gespannen voelt of juist helemaal ontspannen bent en jezelf kunt zijn.

Meer over de aanrakingen van het gezicht in verband met liegen kun je vinden op: http://www.lichaamstaal.nl/waarheid.html

Ik kan je over dit onderwerp ook het boek: 'De leugen ontmaskerd' van Paul Ekman aanbevelen.

Heel erg bedankt!