hey
Ik ben 26j en heb een spierziekte en zit daardoor in een rolsloel. En om mij wat bezig te houden ga ik naar een dagcentrum.

Nu zijn er daar een paar stagiars en 1 daarvan heb ik wel heel graag, ben zels wat verliefd, maar door dat ik zeer verlegen ben kan ik haar dat ook niet zeggen, ik blokkeer gewoon. Maar dat is het probleem niet, want maak toch geen kans bij haar.

Een week of 2 geleden keek ik gewoon voor mij en draai mijn hoofd wat en zag haar echt kijken naar mij of allesinds richting mij en zij wende haar hoofd vlug af, precies of ik haar had betrapt. Ik was toen wel wat verschoten, ik dacht dat het wel toeval zou geweest zijn.

De volgende dag speelden we een gezelschapspel en als het spel gedaan was liep ze langs mij en ze stampte met haar heup tegen mijn elleboog. Er was echt veel plaats naast mij dus ze moest niet zo dicht langs mij lopen en het leek zelfs dat ze opzettelijk met haar heupen zwaaide om zo mij (of mijn rolstoel) te raken.

Ook als er iemand iets dom, grappig of raar verteld of er gebeurd iets en ik ben in de buurt heb ik de indruk dat ze ook regelmatig oogcontact zoekt met mij.

Wat zou dat kunnen betekenen? Of beeld ik mij dat allemaal in?

Beste Wim,

Hier kun je natuurlijk op verschillende manieren naar kijken. Helemaal precies weten we het nooit. Maar laten we eens speculeren. Door datgene wat ze naar jou uitstraalt door haar oogcontact, onhandig wegkijken en met haar heup tegen je aanbotsen heb je in ieder geval zelf wel het idee dat dat iets zou kunnen betekenen. Anders stelde je deze vraag niet.

Tegelijkertijd zeg je dat je blokkeert omdat je verlegen bent, maar ook dat je het geen probleem vindt omdat je 'toch geen kans maakt'. Als zij op jou positief reageert - zoals ze blijkbaar doet - en bij jou het gevoel dat je beschrijft oproept, is het maar de vraag of je echt geen kans maakt!

Misschien vindt ze je wel leuk. Dat geloof je eigenlijk niet, maar je hoopt het toch.

Waarom denk je eigenlijk dat je geen kans maakt? Omdat je een spierziekte hebt? Er bestaan vele voorbeelden van relaties tussen mensen met uiteenlopende handicaps en mensen die niet gehandicapt zijn. Vaak wordt aan deze laatste groep gevraagd waarom ze een relatie willen met iemand met een handicap. Vooral ouders maken zich zorgen of hun kind - jongen of meisje - de problemen die deze liefde mogelijk met zich meebrengt niet onderschat.

De antwoorden van deze mensen zijn vergelijkbaar: ze kiezen voor de persoonlijkheid en nemen de handicap voor lief. Waarom zou dat bij jou niet zo zijn?

Mischien vraag je je af waarom ze zo vlug haar hoofd wegdraait als je haar aankijkt? Het kan zijn dat dat te maken heeft met haar gevoelens. Mogelijk voelt ze wat voor jou, maar weet daar geen raad mee. Er zijn ook mensen die bang zijn lang te kijken naar iemand die gehandicapt is, omdat die dan misschien denkt dat ze hem raar vinden. Het kan ook zijn dat zij in haar opleiding heeft meegekregen dat ze een 'beroepsmatige afstand' moet bewaren tot de bezoekers van het dagcentrum.

Als ze je ècht leuk vindt, kan dit laatste trouwens behoorlijk tegen jullie werken. Ze kan daar werkelijk door collega's op worden afgerekend als jullie wat met elkaar zouden beginnen. Jullie relatie wordt wellicht niet als gelijkwaardig gezien. Maar ook in deze situatie zijn er genoeg hulpverleners en activiteitenbegeleiders die kiezen voor hun gevoel.

Ik sluit jouw kans niet uit! Bijt je er echter ook niet teveel aan vast, want het kan goed zijn dat ze je wel aardig vindt en zelf gewoon wat speels van aard is. Flirten hoeft immers niet altijd met liefde of erotiek te maken te hebben. Het kan ook gewoon haar leuke manier van doen zijn. Ga in dat geval niet bij de pakken neerzitten, maar geniet van haar sprankelende persoonlijkheid.