Forum Lichaamstaal
Iedereen maakt gebruik van lichaamstaal. Op deze forumpagina kun je vragen stellen, discussieren en van gedachten wisselen over lichaamstaal.
Hooj allemaal,
Ik zit met een boel vragen. Ze gaan allemaal over mijn ex. Het is al meer dan twee jaar uit tussen ons, maar ik denk elke dag aan heb. We kennen elkaar van school en werden al snel elkaars beste vrienden. We werden op elkaar verliefd, gaven elkaar onze eerste kus, en niet veel later vroeg hij me verkering.
Met een twijvel zei ik "ja". Met een twijvel omdat ik bang was dat onze relatie niet voor altijd zou duren en we daarna geen vrienden meer zouden zijn.
Er gingen een paar maanden overheen en we hadden een geweldige relatie. Maar ik miste mijn vriend. En ik miste mijn vrijheid. En ik wist dat hij niet de ware voor me was, ik werdt steeds banger dat het uit zou gaan en we daarna nooit meer vrienden zouden zijn. Mijn gevoel zei me dat ik het beter nu uit kon maken dan er op gaan staan wachten, want nu was de kans groter dat we nog vrienden zouden blijven en het zou minder pijn doen dan waneer onze relatie langer had geduurd. Dat was wat ik dacht en waar ik in geloofde.
Ik heb het toen uitgemaakt. Maar helemaal fout natuurlijk. Ik heb hem zo uit het niets gevraagt of we het niet beter uit konden maken (ik wilde het niet uit maken, maar samen tot die conclusie komen). Hij zei daarop ja en ik probeerde hem een reden te geven en zei toen dat ik de laatste tijd meer met Daan (een vriend van hem en toen ook van mij) pratte dan met hem. Het was net alsof hij het niet echt hoorde en was het helemaal met me eens en liep toen de trap af en verdween. Ik keek hem stil na, en liep toen de andere kant op naar mijn lokaal (ik had wel les hij niet).
Sinds het uit is zijn we geen vrienden meer. Hij keek me nouwelijks nog aan en praten nouwelijks meer met me. Ik heb hem erg gekwetst en tegenover zijn vrienden voelt hij zich denk ik vernederd. Ik voel me zo schuldig, en ik heb het al op meerdere verschillende manieren geprobeert goed te maken met hem. Toen hij ziek was ben ik zijn huiswerk gaan brengen samen met een vriendin, later kreeg ik via zijn broer (zijn tweelingbroer die een klas hoger zat waar ik ook wel eens mee om ging) te horen dat hij het niet op prijs kon stellen dat ik was langs geweest. Ik heb ook ooit eens een kaartje in zijn loker gedaan, heel impulsief. Daar heb ik nooit een reactie over gekregen. Ik heb hem via msn gesproken. Samen met een leerrares met hem gepraat. En ik heb heb een mailtje gestuurt, maar niets was met sucses.
Ik vraag me af.
- Wat moet ik doen om het goed te maken?
- Ik wil met hem praten maar ik durf het niet, moet ik het dan wel doen?
- Kunnen we ooit nog vrienden worden?
- Ik denk elke dag aan hem, betekend dat dat ik nog gevoelens voor hem heb?
- Heeft hij een hekel aan me?
- Waarom is hij bang voor me?
- Waarom kunnen we na meer dan twee jaar na onze relatie nog steeds niet normaal met elkaar om gaan?
Ik hoop dat er iemand is die me kan helpen. Het is een lang verhaal, en dit is nog niet eens alles, maar misschien is er iemand die een beetje tijd heeft om dit allemaal te lezen. Ik ben je heel erg dankbaar als je me kunt helpen.
Groetjes Caithlin
Hallotjes allemaal!
Ik ben suppppper blij, geen schuldgevoelmeer voor mij.
Gister sprak ik hem op msn. Ik begon met hallo hoe gaat het. En hij reageerde heel normaal met goed en met jouw. Later ging hij het gesprek verder. Hij vraag uit het niets wat ik gedaan heb ik mijn vakantie en we hadden een supppper goed en lang gespek over vanalles!!! 
Het was alsof er helemaal niets aan de hand was, alsof we de dag ervoor nog met elkaar gesproken hadden...
SUPER TOF TOCH
MSN is de oplossing!!!! lang leven het leven en leven de lol!!!
Groetjes en dankjullie allemaal 
Hé Franky,
Dankjewel helemaal met je eens dat het niet gaat om perfecte verhalen, ik vind ook dat het belangrijste is dat iedereen je verhaal en gevoelens kan begrijpen.
Tis alleen dat ook dat blijkbaar niet goed is overgekomen.
Ik heb hem niet gedumpt omdat ik beter met zijn vriend om ging, nee. Ik heb hem gevraagt of we het niet beter uit konden maken omdat ik meer met zijn (en toen ook mijn) vriend kon praten. Uhm naja dat was wat ik zei. Wat ik dus eigenlijk bedoelde is dat ik liever vrienden met hem wilde zijn. Ik miste het dat we echt goede vrienden waren. Dat hele verkering gedoe was niks voor mij. Ik wilde hem als goed vriend terug.
Dat neemt niet weg dat ik hem vernederd en gekwetst moet hebben. Een jongen hoort het uit te maken, hij is de baas over wat er gebeurt. Hij heeft altijd de lijding in de groep. Dat wil zeggen. Van de vriendenclub is hij het altijd die zegt wat er het beste gedaan kan worden waar we heen kunnen gaan en als hij ergens heen gaat gaat iedereen (van de vriendenclub) ook daarheen. Hij is de leider.
Maar nu ik zijn leiding niet meer volgde mijn eigen weg wilde gaan was dat misschien een beetje moeilijk voor hem. En hij verloor in zijn ogen misschien een beetje de macht en aanzien.
Ik hoop niet dat hij echt bang voor me is, dat ik hem weer zal vernederen. Maar ik ben bang dat je gelijkt hebt. Wel hoop ik natuurlijk dat je er gelijk in hebt dat het de goede kand op gaat.
Ook een goed idee van je dat ik hem via MSN kan zeggen dat ik weer vrienden met hem wil worden! Dat ga ik eens proberen te zeggen. Misschien durf ik het hem dat wel in het echt tegen hem te zeggen. Dan zie ik meteen een beetje meer van zijn reactie en lichaamstaal .
Er is nog iets wat ik nog niet vertelt heb. Ik denk elke dag aan hem, en giseravond heb ik alweer over hem gedroomd. Ik zie hem graag en hou hem altijd in de gaten, kan mijn ogen niet van hem af houden...
Ohw en eigenlijk is het allemaal nog veel ingewikkelder... Ik maak iedereen op school wijs dat ik een vriendje heb. Die heb ik ook, maar dan verzonnen. Er zijn maar een paar mensen (waaronder mijn familie, ongeveer vijf mensen en nu jij dus ook) weten dat Casper niet echt bestaat. Ik heb hem samen met mijn broer(tje) verzonnen
Grtjs Caith
