hoi,

ik ben echt verward door de signalen die een bepaalde jongen naar me toe zendt. Misschien kunnen jullie die voor mij interpreteren? het zit namelijk zo:

situatie 1:
Ik ken de jongen van het sportschool waar hij een fitness instructeur(student) is. In het begin had ik weinig met hem te maken en viel hij mij helemaal niet op. Totdat hij een keer voor mij op de gang liep. Ik liep dus achter hem en keek uiteraard voor me. Het viel mij op hoe hij als een energieke puppy op zijn tenen voor me liep. Op eens draait hij met zijn nek om naar me terwijl hij loopt. Net als of er iets was. Ik was volledig verrast door zijn actie en keek naar de grond. Ik vond het toen nog niet echt verdacht.

situatie 2:
Ik was toen nog niet zo lang lid van de sportschool en vroeg hem daarom om voor mij een schema samen te stellen. Hij had toen een plaatje bij de hand en wilde gelijk paar dingen noteren. Hij vroeg me aantal vragen terwijl hij de hele tijd recht in mijn ogen keek. Ik beantwoorde de vragen terwijl ik ook gewoon terug keek. Zonder te glimlachen trouwens. Het kijken was zo dichtbij en intensief dat ik alleen 1 oog kon zien. Wanneer ik iemand van te voren leuk vind, kan ik helemaal niet in de ogen kijken dus dit heb ik zeker niet gestart. Dit was me niet eerder overkomen en daarom bleef het me bij. Na dit incident viel hij me wel duidelijk op.

situatie 3:
Vervolgens duikt hij nog eens op mijn school op. Ik had er helemaal niet mee rekening gehouden dat ik hem daar zou kunnen tegen komen. Hij liep gewoon recht op me af en liep op het laatste moment langs me. Ik was in gesprek en voelde iemand met een vaart op me afkomen waardoor ik dus opzij keek. Opnieuw ontmoetten onze ogen elkaar en leek het op een afgedwongen moment. Wanneer ik hem op de sportschool zie, kijkt hij een beetje zenuwachtig de cardio ruimte rond en gaat dan snel weer weg. Naar mijn mening maakt hij een beetje ongemakkelijke indruk.

huidige situatie:
Op een of andere manier vangen we ieder keer dat wij elkaar zien elkaars ogen en houden we de blik een tijdje vast. Hierbij glimlachen we beide niet. Een keer stond hij met een collega te praten en toen kwam ik dus langs lopen. Hij stopte even met het gesprek en keek me aan waarbij de collega ook het zelfde deed en dus ook naar de zelfde richting ging kijken. Ik keek ook terug, maar zei dus niets en glimlachte ook niet. Alleen onze ogen vonden elkaar. Ik begrijp niet waarom onze ogen steeds ontmoeten en waarom het zo automatisch gaat. Verder snap ik de bedoeling van zowel mijn gedrag als die van hem niet. Inmiddels denk ik dat ik hem gewoon leuk vind, maar vindt hij mij dan ook leuk? Waarom gedraagt hij zich zo anders om mij heen? snappen jullie dit?? Ik ben wel iemand die heel voorzichtig is met zijn gevoelens en toon nooit snel mijn gevoelens of interesse. Ik kijk heel lang uit de boom. Is hij misschien ook zo een type misschien?

Ik wil daarnaast dat de situatie niet te beladen wordt waardoor ik of hij te moe wordt van de spanning, want we zeggen beide niets! Ik vind hem inmiddels interessant en mysterieus, maar ik ben niet van plan om ophem af te stappen. Het zou zo afgezaagd zijn als ik het allemaal verkeerd heb gezien en ik ben weer zo een meisje die een fitnessinstructeur leuk vind. Ik zou me na zo een blauwtje niet meer op de sportschool kunnen vertonen als hij daar werkt. Hoe kom ik er achter wat hij met zijn blikken wil zeggen, want ik ben niet van plan om als eerste mijn blikken te verklaren.

Sorry, voor het lange verhaal en alvast bedankt voor jullie reactie!

Hai!

Ik kan je helaas niet verder helpen met de betekenis van zijn lichaamstaal... Ik kan je alleen zeggen dat ik hetzelfde ongeveer meemaakte met een man die ik elke week tegen kwam op m'n dansschool. Wij keken niet alleen elke keer in elkaars ogen maar glimlachten ook naar elkaar en groetten elkaar elke keer als ik binnen kwam terwijl hij stond te dansen (hij danste het uur voor mij), ook kreeg ik regelmatig een knipoog van 'm. Zo ging het een tijdje door tot hij me ten dans vroeg op één van de feesten. Ik was opslag 'verliefd' op deze man en dacht dat het helemaal goed zou komen... We dansten de laatste dans, ik vroeg 'm zijn naam, hij de mijne... z'n vrienden stonden nieuwsgierig naar ons te kijken, en voldaan ging ik naar huis.
Een volgende feest vroeg hij me weer ten dans en probeerde ik wat meer van 'm te weten te komen. Ik legde wat humor aan de dag, was wat flirterig en ook weer stil op z'n tijd maar al gauw bleek dat hij niet echt toehapte.. Hij wist niet eens mijn naam meer en stelde maar weinig vragen terug.
Voor hij naar huis ging tikte hij me nog op m'n schouder om me gedag te zeggen... ik keek 'm wat vragend aan waarop hij me vroeg of ik dan nog bleef en ging dansen... Ik wist me echt geen raad met deze vraag van hem en vond 't maar vaag... ik reageerde wat kortaf en zei 'tja.. ik zie wel.. ik ben 'r nog hè... Zo eindigde deze avond dus erg onromantisch.

Ik zie 'm nog zo nu en dan en heb 't opgegeven... Hij groet me als het 'm uitkomt en dan groet ik gewoon terug. Het is wat mij betreft een vago... ik kan 'r niet meer van maken dan dat...

Elke situaties is natuurlijk anders en ook voor zijn gedrag kunnen er duizenden verklaringen zijn maar ik blijf erbij dat mensen duidelijk mogen zijn als ze iets willen of niet... het kost een ander soms zoveel energie om er achter te komen via zulke omslachtige wegen...

Succes!