Hallo iedereen!

Ik heb een vraagje over iets wat ik niet begrijp van mezelf. Als mij iets overkomt wat mij verdrietig, angstig of boos maakt, dan uit ik dat meestal niet op de manier die hier "normaal gesproken" bij hoort. Meestal wordt ik als reactie op deze emoties heel erg druk en verzin ik de meest gekke dingen waar andere mensen en ik om moeten lachen. Er is zelfs wel eens aan mij gevraagd: "Ben jij altijd zo druk en vrolijk?" Terwijl ik me diep van binnen juist kl*te voelde. Kan iemand mij vertellen waardoor dit gedrag komt?

Alvast bedankt!!

Ik heb dat ook wel een beetje. Als iemand een nare mededeling heeft of iets vervelends, dan probeer ik het altijd met een grapje af te doen. Soms lukt het, soms ook niet. Als het niet lukt, is dat nog vervelender omdat je best met de ander meevoelt maar door het mislukte grapje, is er juist een extra barriere ontstaan.
Door schade en schande wijs geworden heb ik "geleerd" dat je eerst flink mee moet gaan in het negatieve dat je goed blijkt dat je met de ander meevoelt, dus een beetje je kl*te gevoel prijsgeven om het dan, na flink wat tijd, toch te nuanceren met een grapje of drukte.

Ik herlees je bericht en het gaat meer om jezelf, dat je zelf iets verdrietigs meemaakt. Probeer dan eerst een kwartier tegen iemand je kl*te gevoel van binnen te uitten en als die ander het vervelend begint te vinden, even nuanceren...

Succes met het veranderen van je gedrag. Dat is iets heel moeilijks.

Hey Thomas,

Misschien is het inderdaad wel beter om eerst mijn werkelijke gevoelens die ik op dat moment heb te uiten, alhoewel dat voor mij om een een of andere vreemde reden erg moeilijk is. Het is misschien wel beter omdat ik er anders mee blijf zitten.
Bedankt in ieder geval voor je post!

He Patrick.
Ik denk dat ik wel begrijp waarom je op die manier reageert op dingen die je verdrietig en boos maken. Als je zou reageren op de manier die jij misschien bij andere mensen ziet, (dat ze gaan huilen, of laten zien hoe droevig ze zijn), dan stel je je kwetsbaar op, dan laat je iets zien van je diepere gevoelens, en daar heb je misschien geen zin in bij iedereen. zoizo hebben veel jongens meer moeite met het uiten van hun werkelijke gevoelens dan meisjes, hoewel er niks mis mee is je gevoelens te tonen. Wat mij betreft kun je dat niet vaak genoeg doen.
succes! liefs fieke.
p.s. zet jij ook je smoel op de smoelenpagina???

Hey Fieke,

Daar zou je best wel eens gelijk in kunnen hebben. Ik ben geen persoon die tekoop loopt met alles wat me dwars zit. Ik hou dat vaak voor mezelf. Ik weet dat dat niet goed is maar het drukke gedrag en de humor die ik er in kan leggen luchten mij gelukkig wel grotendeels op.

Ik heb zo geen foto van mezelf op mijn pctje staan. Zo'n narsistisch typje ben ik nu ook weer niet :P.
Misschien dat ik het nog wel ga doen.

Bedankt trouwens nog voor je reactie!

Er is verschil tussen lachen en lachen. Mondhoeken naar achteren zonder dat ogen meelachen kan juist kwaadheid zijn. Er zijn hierin door Desmond Morris e.a. goede voorbeelden gevonden bij de mimiek van een chimpansee. Die foto's moeten te vinden zijn. Echt lachen kan ook een strategie zijn om jezelf af te leiden van de ernst. Het werkt als een drug omdat later toch de ernst van de zaak weer terug komt. Maar echt lachen blijft gezond en humor dus zeer zeker ook!