Hey allemaal,

Hebben jullie het ook weleens gehad? Dat je in de put zit, en dat het net lijkt alsof je er niet meer uitkomt?
Op de een of andere manier heb ik niemand die om me geeft zo lijkt het
Niemand gaat met me om maar ik weet niet waarom. Ik denk dat het komt omdat ik niet zo goed ben in sociaal vaardig zijn ofzoiets. Ik weet niet zo goed hoe ik me moet gedragen. Bijvoorbeeld, als je met een paar mensen aan een tafel zit. Ik heb geen idee wat ik moet zeggen. Ik probeer me dan net zo te gedragen als iemand anders van de tafel maar dat valt niet mee. Vaak heb ik het gevoel alsof ik het buitenbeentje ben alsof de anderen denken. ik zeg nix, want hij zit erbij.
maar misschien komt het omdat ik vaak niet zo vrolijk kijk. Ik denk veel na, en ik heb vaak een frons op mn voorhoofd. Anderen kunnen misschien denken dat ik hun niet mag ofzo. Terwijl dat echt niet waar is.
Of misschien laat ik hun op de een of andere manier ongemakkelijk voelen. Ik weet het niet..
Kan iemand me helpen? of herkent iemand dit?

mvg..

He Jeroen.
Ik zit al een paar weken te kijken of er iemand op je mail reageert, maar dat gebeurt maar niet, wat ik erg vreemd vind. ik denk namelijk dat er veel meer mensen zijn die hetzelfde hebben als jij. Ik ken in iedergeval al minstens drie mensen die (denk ik) net zoiets hebben. Ik zelf ben een persoon met vrij veel vrienden die makkelijk is in het contact met anderen. Het gaat bij mij eigelijk b=vanzelf. ik vind het daarom ook lastig jou advies te gaan geven.
wat ik in iedergeval zeker weet is dat er wel mensen zijn die om je geven, in iedergeval je famillie. Het lijkt me erg lastig als je geen vrienden hebt, of heel weinig, wat ik je aanraad is toch zoveel mogelijk jezelf te blijven, en probeer eens om je heen te kijken naar de andere mensen, observeer ze en kijk wie van hun meer nadenkt dan de ander, wie van hun meer openstaat voor mensen die niet alleen maar heel sociaal zijn en probeer eens met zoiemand contact te leggen. Het helpt vast al een boel als je in iedergeval een iemand vind waar je mee kan praten.
En bedenk eens even, waarom zit je toch in de put, dit is jou leven, het is maar een keer, jij zelf bent de gene (en ook de enige) die er wat aan kan veranderen, dus je kunt bij de pakken neer gaan zitten, of proberen eigenhandig uit die put te klimmen.
een dagboek helpt je daar misschien bij, schrijf op wat je voelt en denkt.
(is ook later leuk om terug te lezen, dan denk je vaak, jeetje, dat ik dat toen zo'n probleem vond!)
Ik wens je heel veel succes met het overwinnen van jou put en als je er niet uit komt, mail je nog maar eens, ik zal voor je nadenken.
kus fieke

Ik ben inmiddels al een stuk beter op weg, het gekke is dat ik eerst juist heel goed was in contacten leggen en ik had heel veel vrienden. Ik ben de laatste tijd een beetje met mezelf aan het worstelen lijkt het. Met de mensen die ik eerst mee om ging lijkt net of hiet niet meer klikt ofzo. ik weet niet wat er aan de hand is, misschien heeft het iets te maken met pubertijd en jezelf ontdekken wie je nou eigenlijk bent.

ik wou nog ff zeggen :p ik vind dat je een hele warme persoonlijkheid hebt Fieke!

Dankjewel jeroen.
Dat doet me goed om te horen.
Ik denk inderdaad dat je gewoon aan het veranderen bent, dan kunnen vriendschappen soms op een rare manier eindigen, je hebt het idee dat je uit elkaar groeit.
dat is opzich niet erg, want dan heb je de mogelijkheid nieuwe vriendschappen te ontwikkelen en ik geloof dat je dat kunt als je het maar blijft proberen. veel succes ermee en houd me maar op de hoogte.
fieke